|
||||||||
Eén van de meest productieve singer-songwriters die ik ken is Steve Mednick, de zingende advocaat uit New Haven, Connecticut. In zijn lange muzikale loopbaan heeft de Amerikaanse folkrocker in totaal 15 albums opgenomen en daarbij 191 zelfgeschreven liedjes uitgebracht. Het begon voor hem allemaal in 2006 met het debuutalbum “Dark Ages Reprise”. Ik heb zelf het privilege gehad om sinds 2011 vijf van zijn albums voor ‘Rootstime’ te mogen recenseren: “Immigrants…And Other Americans” uit 2011, “Two Days After Yesterday” en “Where Are the Bodies Buried” uit 2012, “Never Mind The Rain” uit 2014 en “Enough!” uit 2019. De inspiratie voor nieuwe songs blijft ook in 2020 verder komen bij Steve Mednick want hij gooit in deze pandemietijden zomaar ineens twee nieuwe platen op de markt: “River Of Tears” en “Are We There Yet?” vormen respectievelijk albums nummer 16 en 17 met in totaal 22 splinternieuwe liedjes waardoor zijn totaal aan gecomponeerde songs op 213 komt te staan. Instrumentalisten die Steve Mednick tijdens de opname van heel veel van zijn platen hebben bijgestaan duiken ook voor deze twee nieuwe albums terug op: leadgitaristen Frank Carillo, Gerry Giaimo en Len Kaczmarek, bassist en gitarist Karl Allweier en multi-instrumentalist Eddie Seville die voor al zijn platen ook als producer optrad. Op “River Of Tears” brengt deze wellicht hardst werkende singer-songwriter dertien eigen composities die uitzonderlijk eens niet in de kritische politieke sfeer werden gebracht maar eerder de liefde in al zijn aspecten als onderwerp hadden. Daarbij zijn wij het meest onder de indruk zijn gekomen van de Dylaneske songs “End Of The Story” en “Through The Daylight Hours”. Maar ook de openingstrack “Riding On A River Of Tears”, de zachtjes rockende nummers “Empty In My Soul” en “Looking For You” en countryrocker “Lessons For The Age We Live In” zijn zeer de moeite waard. Op het album “Are We There Yet?” zingt hij wel weer over zinvolle dingen zoals protestsongs om zich af te zetten tegen het onrecht en de grove misbruiken en corruptie in het Amerikaanse systeem die steeds weer de zwaksten in die samenleving treffen. Zelf zegt hij dat het zijn vijfde plaat is in de serie ‘Problems In Democracy’ die in 2006 begon met het album “Dark Ages Reprise”. In deze liedjes klaagt hij het gebrek aan beleid van de Amerikaanse president en overheid aan tijdens deze coronacrisis waarin de wetenschappelijk gefundeerde adviezen voor een vastberaden aanpak rigoureus in de vuilbak belanden. Ook het voortdurende distantiëren van de rest van de wereld door Amerika is hem een serieuze doorn in het oog. Trump’s getwitter over de muur tegen de immigranten, over rassendiscriminatie en over samenzweringstheorieën en verkiezingsvervalsingen komen hem de figuurlijke strot uit, maar daar zal hij binnen enkele weken definitie van verlost zijn door de komst van de nieuwe president Joe Biden. Deze plaat moest in aparte locaties worden opgenomen door de pandemie maar ook hier dragen gitarist Eddie Seville, bassist Karl Allweier en drummer Isaac Civitello alweer hun instrumentale steentje bij aan de twee op audiovideo bijvoegde songs “The Wall Between Us” en “Can We Steal Back The Time?”, naast de nummers “The Evil Of Silence”, “The Wild Edge” en het 9 minuten durende slotepos “St. John’s Bequest”. (valsam)
|
||||||||
|
||||||||